هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1472)
آفرینش «بهار» با «خار»!
آن گاه که «جمع به بیداد می گراید» و «جامعه به فساد می آلاید»،
باید دانست که«دروغ بزرگان»،«فروغ ایمان» را ربوده
و «فریب فراگیر»،«صغیر و کبیر» را آلوده،
«اعتمادها، مُرده» و «اعتقادها،افسُرده»است،
در چنین «شهری سیاه» و «دهری تباه»،
اگر تنها تو «مانده ای» و ار هر در «رانده ای»،
تو به تنهایی باید «با شور بدرخشی»
و با «شمع امید»،این «جمع پلید» را «نوربخشی»!
در «جمع اهریمن» تو «شمع روشن» باش
و در «سراب ضلال»،«آب زلال»!
وقتی همه «هرز اند» و به هم «کینه می ورزند»،
تو بر فراز «سپهرِ اندرز» به همه «مهرْ بِوَرز»!
آن جا که همه «روزگریز»اند،تو «شب ستیز» باش
و جایی که همه «کوهِ نژند»اند،تو «شکوهِ لبخند» باش!
تو گرچه در میان همۀ «تن های تناور»،«تنهای تکاور»هستی ؛
باید برای همۀ «فردهای میهن»،«فردای روشن» باشی!
اینجاست که با «تبسُّم یک گل» و «ترنُّم یک بلبل»،
می توان از «یک خار»،«هزار بهار» آفرید!
بنابراین می توان «با یک گل،بهار آفرید» و «با یک بلبل،شکوفه زار»!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------
دهر:روزگار
نژند: اندوهگین ،افسرده، سرگشته، خشمگین
تناور :تنومند،فربه
تکاور: دونده،تیزرفتار
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
