هر پگاه نو با یک نگاه نو
گزین‌گویه‌های مطهر .فرگرد2013
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃
«لبخند» برای «پیوند»میان دو نفر،
«آگاه‌ترین صله» و «کوتاه‌ترین فاصله»است.
لبخند «نیک‌ترین راه» و «نزدیک‌ترین گذرگاه»
برای «تسخیر دل‌ها» و «تاثیر بر محفل‌ها» است.
چه «نیکوست» که همه را «دوست» بداریم.
«شر را سلامت» و «بشر را کرامت» بخشیم!
شفیعی مطهر
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃
صله: پیوستن،احسان،جایزه،نیکی
کدام ؟ بر که بگرییم ؟!
شفیعی مطهر
حسین جان ! اکنون قرن‌هاست که ما در هر کوی و برزن دردنامه تو را می‌سراییم
و بر مظلومیّت تو می‌گرییم ، اما تو بر بلندای قلل رفیع عزّت و حرّیّت ایستاده‌ای و
همۀ انسان‌های حق‌باور و حقیقت‌پرور را به آزادی و آزادگی فرامی‌خوانی.
حسین جان ! ای سردار سپاه سپیده ! و ای سالار به خون‌تپیده !
ای طلایه‌دار سرخ شفق ! و ای طلیعۀ سپید فلق !
تو زنگار انحراف اموی را با فوّارۀ خون جوانانت زدودی
و شعر بلند شهادت را با گلواژه‌های ایثار سرودی .
تو با خون یارانت ، فراخنای افلاک را ستارهباران و پهنای خاک را گلباران کردی .
تو دریا را در وسعت، تحقیر کردی و آسمان را در رفعت .
تو سپیده را در عصمت به پیکار خواندی و سپیدار را در حشمت .
تو سرو را در قامت خجل کردی و کوه را در استقامت .
تو چشمه‌سار را ایثار آموختی و ایثار را با ثار آمیختی .
تو حجم وسیع کلمات را در ستایش خود به تنگنا کشاندی و واژه‌ها را به ژرفا نشاندی .
تراوش نوش سخنانت ، شهد را شرمنده کرد و سخنوران را بنده .
جهاد آزادی‌بخش تو ،ستمدیدگان را شهد عزّت بخشید و ستمگران را شرنگ ذلّت چشانید .
تو شیفتگان شراب وصل را شهد شهادت نوشاندی و فریفتگان سراب جهل را شرنگ مرگ .
تو با نبرد شکوهمند خود مستکبران را ذلیل کردی و مستضعفان را جلیل .
زندگی با ذلّت را مرگ دانستی و مرگ با عزّت را زندگی.
تو حیات جاودانه را در آیینۀ مرگ شرافتمندانه یافتی و مشتاقانه به سویش شتافتی .
زندگی را پیکار در راه اندیشه نامیدی ، اندیشه‌ای که ریشه در کوثر رسالت داشته ،
زلال وحی می‌نوشد و کلام رب می‌نیوشد .
تو قائدین را الهام بخشیدی و قاعدین را قیام .
بر شهیدان سروری و بر سروران ، رهبر .
حسین جان ! این بخشی از کارنامۀ توست ....
و امّا اکنون بشنو که ما چه کردیم !
ما قرن‌هاست که عَلَمِ ولایت تو را بر دوش می‌کشیم و حلقۀ ارادت تو را بر گوش داریم .
امّا چه بسا برای تو و خاندان عزّت و طهارت تو مایۀ عیب و ننگ هستیم، نه زیب اورنگ .
فرزند برومند تو امام صادق( ع) فرمود :
« کونوا لَنا زَینا وَ لا تکونوا عَلَینا شَینا» .
برای ما مایۀ زینت و آبرو باشید و مایۀ ننگ و عار نباشید.
اما حسین‌جان ! قصّۀ تلخ ما را دمی بشنو !
حسین‌جان !ما مسلمانان بیش از یک میلیارد نفر ( بیش از 20درصد) جمعیّت جهان
را داریم ، اما فقط 5درصد تولید ناخالص ملّی دنیا را (یعنی کمتر از فرانسه !) داریم!
آیا این امّت شایستگی ادّعای پیروی از پیامبری را دارد که خود
«قَلیلُ‌المَوونَه و کثیرُالمَعونَه». بود ؟
یعنی مصرف و هزینه‌اش کمتر از همه ،ولی تولید و کمکش به بشریّت بیشتر از همه بود؟!
حسین‌جان ! کشورهای مسلمان عرب با داشتن 5درصد جمعیّت جهان 60درصد
واردات کشاورزی دنیا را دارند .
حسین‌جان ! نیای بزرگوار تو حضرت محمّد(ص) تحصیل علم و دانش را بر هر مسلمان
واجب شمرد ، اما من با چه رویی به تو بگویم که جمعیّتی حدود ۱۰۰میلیون نفر
در۲۱کشور عربی سوادخواندن ونوشتن ندارند. از هر ۳نفر عرب یک نفر و نیز حدود نیمی
از زنان عرب بی‌سوادند!
حسین‌جان ! ما امّت شیعۀ تو در ایران با داشتن یک درصد جمعیّت جهان ، 10درصد
نفت جهان ، 18 درصد گاز جهان و 7 درصد منابع و ذخائر زیرزمینی جهان و بهترین سرزمین
و آب و خاک را داریم ، امّا هنوز بیش از 80درصد هزینه‌های ما از محلِّ فروش نفت
تامین می‌شود ، نه از محلِّ تولیدات ما !و حدود 70 درصد جمعیّت ما زیر خطّ فقرند!
حسین‌جان ! تو با آفرینش عاشورا ، فرهنگی را بنیان نهادی که هیچ انسان عاشورایی
نباید خوار و ذلیل باشد ، امّا چه‌کنیم که بیش از 70 سال است که ما مسلمین به علّت
اتّکا به احساسات _ و نه تکیه به عقلانیّت _ از پس مقابله با 5 - 6 میلیون صهیونیست
زورگو بر نمی‌آییم . آیا تو این ذلّت را بر ما می‌پسندی و می‌بخشایی ؟
و ما را شیعۀ عاشورایی می‌دانی ؟
حسین‌جان ! از قصّۀ پر غُصّۀ جامعۀ اسلامی جهان چه بگویم؟
سرتاسر دشت خاوران سنگی نیست
کز خون دل و دیده بر آن رنگی نیست
قدّاره‌های غصب و قساوت خودکامگی، جوانه‌های سبز معصومیّت آزادگی را
قطعه‌قطعه می‌کنند !
عقابان خون‌آشام خودکامگی ، کبوترهای سپیدبال صلح و صفا را می‌درند .
خشم طوفان و سموم خزان ، شکوفه‌های سرخ شهامت و غنچه های عطرآگین
قداست را بی رحمانه به خاک می‌ریزند !
داس های دسیسه و دنائت ، ساقه‌های تّرد صداقت را درو می‌کنند !
غُرِّش تانک‌ها ، رویای لطیف کودکان را می‌شکنند .
بلور بغض در گلوی ستمدیدگان بی‌پناه شکسته
و چشمه‌های عطوفت در چشم‌های عاطفه یخ بسته است !
از چشمان خیس آیینه خون می‌چکد .
خودکامۀ بی‌قلّاده در رگ‌های خلق آزاده درد می‌ریزد
و دریا را در کنار اشک‌های کودکان می‌آویزد !
چشمان معصومانۀ هر کودک مظلوم، رمز هزار آیینه می‌گوید
و از هر آیینه هزار شاخۀ کینه می‌رویَد !
در جهان زور و شر ، تصویر زیبای حقوق بشر را در قاب تبلیغات دروغ می‌شکنند
و رشته‌های محبّت و ریشه‌های مودّت را از هم می‌گسلند!
امروز جنگ بی‌رحمانه علیه حقوق انسان‌ها در همۀ کشورهای تحت سلطۀ
جور و جهل و جمود ،اعتماد به مجامع بین‌المللی را بر داربست تجربه مصلوب کرده است .
ای کاش سبوی همه دریاها در چشمانمان می شکست ،
تا عمق فاجعه را می‌نگریستیم و اندکی درد را می‌گریستیم !
اما حسین‌جان ! اکنون تو بگو : آیا ما باید بر تو بگرییم ، یا تو بر ما؟!
تو که عصارۀ عزّت هستی ، یا ما که درماندۀ ذلت؟!
آری حسین جان ! تو بگو !
کدام ؟ بر که بگرییم؟ اشک حیران است
چرا ؟بر چه بگرییم؟ عقل پُرسان است
دانلود رایگان کتاب‌ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین‌گویه‌های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
هر پگاه نو با یک نگاه نو
گزین‌گویه‌های مطهر .فرگرد ویژۀ عاشورا
گزیده‌ای از سخنان امام‌حسین(ع) خطاب به علما
من آزادمرد «مَشرَبِ کربلا» و پیامبر «مکتبِ عاشورا» را دیدم
که در «صحرای مَنا» و از «ورای قرن‌ها»،
«ضیعت روز» و «وضعیت امروز» را
«ژرف می‌نگرد» و «شگرف می‌نگارد»
و خطاب به «عالمان دین» و «متولّیان آیین»،
«یاد برمی‌آرد» و «فریاد برمی‌آورد» که :
«...باری این چه «وضعیّت تباه» و «مصیبت سیاه» است،
که «اصحاب درفش و دینار» و «احباب آذرخش و آزار»،
این «زورگویان سرمست بدمَنِش« و «سودجویان چیره‌دست بدکُنِش»،
- به رغم این‌که نه «مودّت و ودادی می‌شناسند» و نه از«مَبدَا و معادی می‌هراسند»
بر مردم «فرمانروایی یافته» و به «ستیزایی شتافته»،
«نهاد شریعت» را به ازدواج «مهاد قدرت» درآورده
و «تازیانه‌های تیغی» و «رسانه‌های تبلیغی» را
به «دام کیش» و «استخدام خویش» درآورده
و در هر «شهر و شیاری» و در هر «دَیر و دیاری»،
از هر «روی و روزنی» و در هر «کوی و برزنی» ،
«رزم‌آوری در معبر» و «سخنوری بر منبر» دارند
و با هر «کمان و کمین» ،همۀ «زمان و زمین» را
به «اشغال» و «اشتغال» درآورده
«جوشش داده‌اند» و «پوشش نهاده‌اند»
و مردم را -بی هیچ‌گونه «مکان دفاعی» و «امکان اجتماعی» -
به «بند حقارت» و «کمند اسارت»گرفته
و به «بندگی دیده‌اند» و به «بردگی کشیده‌اند» !
«ارزش‌ها را دچار ریزش» و «خیزش‌ها را دچار میرش» کرده‌اند!
خدایا ! تو «نیک آگاهی» و از«نزدیک گواهی» و می‌دانی
که دغدغۀ من نه «رقابت در قدرت» و نه «سبقت در کسب ثروت و شهرت» است؛
بلکه بر آنم تا بر «بام شهر» و برای «انام دهر»،
«عَلَم‌های دین» و «پرچم‌های آیین» به اهتزاز درآید
و در «جام جامعه» و «فام فاجعه»،
«جوانه‌های صلاح» و «نشانه‌های اصلاح» آشکار شود،
مگر تا «بندگان خدا» و «برازندگان هُدا»،
نه «سوده»،که «آسوده» شوند
و «آنات آگاهی» و «تعهّدات الهی»،
«سامان گیرد» و «سازمان پذیرد».
« هان ! ای «گروه عالمان» و «انبوه خادمان»!
به «یاری برخیزید» و همگان را به «همکاری برانگیزید»
و به ما «حق» و حق را «رونق» دهید؛
چه ، آن که ستمکاران با همه «توش و توان» و با «خروش خسروان»
«دنیا را تیره» و بر «شما چیره» گشته‌اند
و سخت در «خاموشی نور پیامبر» و «فراموشی شعور بارور»می‌کوشند.
(با اقتباس از تحف‌العقول، 240 /1384)
شفیعی مطهر
دانلود رایگان کتاب‌ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین‌گویه‌های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
