نقش تحزب در جذب مشارکت عمومی/14
نقش تحزب در جذب مشارکت عمومی/14
#شفیعی_مطهر
جایگاه فرهنگ مشارکت در آموزه های دینی ما/2
جوامع
توده وار و سنتی برای ادامه زیست در جهان متکثر امروز چاره ای جز حرکت به
سوی جامعه مدنی و جذب و جلب مشارکت همه مردم در قالب نهادهای مدنی ندارند.
وقتی مردم با تشکل در قالب نهادهای مدنی،احزاب و سازمان های مردم نهاد(NGO)
ها توانستند اراده خود را تحقق بخشند و صدا و آرمان های خود را به گوش
حاکمان برسانند، دیگر نیاز و ضرورتی برای شورش و آشوب و احیانا انقلاب باقی
نمی ماند و این روند به بهبود زندگی اجتماعی مردم از نظر آزادی های سیاسی و
اجتماعی می شود که این امر نیز به نوبه خود حتی در وضعیت معیشتی مردم نیز
تاثیر می گذارد.چرا که افراد آزاد طبیعتا افرادی مشارکت جو هستند و این
مشارکت جویی باعث کنترل دولت و حکومت و این کنترل باعث خواهد شد که دولت و
حکومت مجری اراده مردم بوده و اراده مردم هیچ گاه بر علیه خودشان و
منافعشان نخواهد بود.
اما با وجود اهمیت مشارکت در تمام عرصه های زندگی که منجر به بهبودی وضع زندگانی بشر می شود، آیا ما مردم مشارکت جویی هستیم؟
و اگر نیستیم مشکل از کجاست ؟
چرا فرهنگ مشارکت در جامعه ما نهادینه نمی شود؟
مسلماً
مشارکت صرفا به حضور در پای صندوق های رای خلاصه نمی شود و با توجه به
آمار شرکت کنندگان در این فراگرد نمی توان رای به مشارکت جویی و مشارکت
خواهی مردم داد؛ هرچند که یکی از پارامترهای اساسی در تعیین مشارکت مردم
یک جامعه محسوب می شود. مشارکت آن گونه که در بالا سخن از آن رفت، دارای سه
عنصر اساسی است که متاسفانه واقعیت های اجتماعی بیانگر این نکته تلخ است
که مردم کشور ما افراد مشارکت جویی نیستند .بدیهی است که مردم باید در همه
امور مشارکت کامل،آگاهانه و فعال داشته باشند. عرصه های مشارکت مردم را نمی
توان به یک یا چند حوزه محدود کرد. نمی توان گفت که مردم فقط باید در حوزه
سیاسی یا اقتصادی یا .... مشارکت داشته باشند. نمی توان در حوزه اختیار و
تصمیم گیری از آن ها مشارکت را سلب نمود و انتظار داشت که در حوزه مسئولیت
پذیری، مشارکت کرده و هزینه تصمیمات ما را بپردازند.لذا مشارکت باید همه
جانبه و فراگیر و کامل باشد.
نخستین
و در عین حال مشکل ترین عمل در بحث مشارکت، تحقق مشارکت سیاسی مردم است .
برای این که توسعه سیاسی تحقق پیدا کند، «علاوه بر نهادهای قانونی ایجاد
تشکل های شناسنامه دار و مشخص که در حد و اندازه خود و در چارچوب قانون سخن
می گویند و هر کدام سخنگوی بخش های مختلف جامعه ما هستند، لازم است»
( فصلنامه فرهنگ مشارکت، سید محمد خاتمی: سرمقاله)
ادامه دارد...
@amotahar
