« بستگان به زمین » و « وابستگان به زمان»
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(377)
« بستگان به زمین » و « وابستگان به زمان»
من « مرغان شاد » و « پرندگان آزاد » را
« رهاتر از موج » و « فراتر از اوج » دیدم؛
پرندگانی که « سینه سپهر را می شکافند »
و در « مِهینه مِهر می شکفند»!
این « پرندگان سبکبال » و مرغان فرخنده فال »
بر بلندای سپهر پرواز خود نه « مرزی » دارند و نه « ترس و لرزی ».
بنابراین دانستم که برای رهایی از « بند خاک » و « گزند مغاک»
باید دل را از « دلبستگی ها » و جان را از « وابستگی ها » آزاد کرد!
« بستگان به زمین » و « وابستگان به زمان»
نه « پری برای پرواز » دارند و نه « نایی برای آواز »!
اینان « سر به زیر » دارند و « پای در قیر»!
عمری بر روی محیط « دایره هوس » و « خاطره قفس » می دَوَند!
و هر چه تندتر « بدَوَند»،زودتر به نقطه آغاز « می رسند».
نه « گامی به پیش می گذارند »
و نه « اهتمامی به خویش دارند»!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------
مِهینه : بزرگ،بزرگ تر،بزرگ ترین
مِهر : آفتاب،خورشید
فرخنده فال: نیک بخت،خجسته،مبارک
مغاک : گودال،جای گود
اهتمام : همت گماشتن بر امری،کوشیدن
بیشتر بخوانید در کانال زیر:
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
