مهر هماره فروزان
مهر هماره فروزان
#شفیعی_مطهر
امروز نخستین روز مهرماه ، نخستین روز سال تحصیلی و یادآور روزی فراموش نشدنی برای همه درس آموزان به ویژه ما فرهنگیان است.
ضمنا از سال ۱۳۵۹ با حمله ناگهانی عراق به ایران در روز ۳۱ شهریور آن سال ، این روزها یادآور حادثه بسیار تلخی برای همه ملل شرق و مسلمان به ویژه برای ما ایرانی ها و عراقی هاست.
مهر، ماهی است که ماه و مهر دانش بر سینه سپهر پژوهش با طلوعی پرآوازه ، درخششی تازه را می آغازند.
در سایه سار بهار تعلیم و تربیت ، میلیون ها کودک ، نوجوان و جوان پرتکاپو و دانشجو ، بال و پر می گشایند و بال در بال ملایک به سوی خلوت سرای خورشید و چشمه سار نور امید روی می آورند.
صحن و سرای مدارس، دبستان ها ، دبیرستان ها و دانشگاه ها آغوش پرمهر خود را می گشایند و این تشنگان زلال حکمت و معرفت را در خنکای روح بخش و طراوت آفرین خود آرامش می بخشایند.
زمزمه گرم خیز و نرم ریز چشمه ساران زلال دانش ، دل ها را رامش و جان ها را آرامش می بخشد.
آذرخش آذرافروز و آتشین حکمت ، شمع جان ها را برمی افروزد و هستی سرد و سیاه ظلمت جهل را می سوزد.
رگبار روان بخش باران بهاری تعلیم ، کویر تشنه تکریم جان ها را طراوت می بخشد .
نغمه خوانی شورانگیز هزاردستان استادان دل آگاه در صحن و سرای دانشگاه ، سرود سرورآمیز حقایق را از پنجره سرخ شقایق می سراید.
در این شور و حال مستمر کدامین شاعر سخن پرور می تواند چکامه بلند بشریت را بسراید و چکاد رفیع انسانیت را به سر آید؟
کدامین پیکرتراش پرتوان می تواند تندیس رویا را تبلور و پردیس زیبا را تصور بخشد؟
کدامین کشاورز کوشا را توانایی است که رویش سبز ریشه را از تراوش زلال اندیشه سقایت کند و جوانه تُرد تفکّر را از چشمه سار روان تدبُّر طراوت بخشد؟
کدامین شاهباز تیزپرواز را توان است تا آبگینه گنبد آسمان را بشکافد ، از قلل رفیع خاک بگذرد ، اوج منیع افلاک را درنَوَردَد و با خدا بر سفره " قاب قوسین او ادنی" بنشیند؟
بار یابد به محفلی کان جا
جبرئیل امیـــن ندارد بار
******************
طیران مرغ دیدی تو ز پای بند شهوت
به درآی تا ببینی طیران آدمیت
کدامین افسونگر افسانه ساز است که افسانه پرواز تا ملکوت را روح بخشد ، قفس جسم و جهان را بشکند و مرغ گلشن رضوان شود؟
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانی است
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
کدامین فرشته فرخ فال می تواند تاج " تبارک الله احسن الخالقین " را بر سر نهد ، بر سریر " خلیفه اللّهی " تکیه زند و نشان " لَقَد کَرَّمنا بنی آدم " را زیب پیکره خود سازد؟
رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
کدامین شاهین تیزبال می تواند قفس بلورین آمال را درهم بشکند ، قصر زمردّین خیال را درهم کوبد ، عرصه آرزوی را کوی به کوی بپوید و " جنّات تجری من تحتها الانهار " را جوی به جوی بجوید؟
تا به جایی رسد که می نرسد
پای اوهــام و پایــه افــکار
کدامین پروانه عاشق می تواند آگاهانه جان شیرین را در آتش عشق بگدازد ، عاشقانه سر بر پای معشوق بگذارد ، عارفانه از تنگنای جهان درگذرد و مشتاقانه به فراخنای ملک لامکان درآید؟
جان گدازی اگر به آتش عشق
عشق را کیمیای جان بینی
از مضیق حیات در گذری
وسعت ملک لامکان بینـــی
آری از پگاه آفرینش خامه تا گاه نگارش این چامه ، انسان به عنوان شیرین ترین گلواژه شعر هستی و ایفاکننده نقش اصلی در نمایش آفرینش مطرح بوده و " ابر و باد و مه و خورشید و فلک " برای او و به فرمان اوست.
این افضل خاکیان و مسجود افلاکیان ، اشرف مخلوقات و ارجح موجودات هنگامی می تواند به این شرافت و فضیلت بنازد که بر اساس حکمت و معرفت و تربیت ، گوهر خود را بسازد.
آغازین روز مهر هماره فروزان و سالروز آموزش مهرورزی و مهربانی بر همه شما مهربانان مبارک باد!
شما را چشم در راهیم در کانال زیر:
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
