«مایه تکامُل» و «سرمایه تعامُل»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 808)
«مایه تکامُل» و «سرمایه تعامُل»
من نوزادی را دیدم از «اَلَست رمیده» و بر روی «دست آرمیده» بود.
او می خندید؛ اما نمی دانم بر «پندارهای دیروز» یا «باورهای فردا».
دنیای کودکان،«دنیای پاکی ها» است و «دریای تابناکی ها» .
«سراسر،سور و سرور» است و «شَراشِر،شادی و شور».
در آن جا دلِ سرخِ غنچه ها «عطرآگین» است و قلب سبز جوانه ها،«زمرّدین».
چشمه زردِ آفتاب،«زرّین» است و آبشار سپیدِ مهتاب،«سیمین».
«سیمای سیمابگون برف،سپید» است و «دلِ دریای ژرف،به رنگ امید».
کاش دنیای «کودکانه»،عمری «جاودانه» می داشت!
کاش همه «فصل ها،بهار» بود و همه «وصل ها،پایدار».
کاش هیچ «پگاهی»، «شامگاهی» در پَی نداشت
و هیچ «راهی»،«چاهی» پاپَی نداشت!
ولی «کمال بینش» و «استکمال آفرینش»،
در «آمیزه ای از سیاهی و سپیدی» است
با «ستیزه ای میان پاکی و پلیدی».
جهان هستی هم «نوش» دارد و هم «نیش» .
هم «فراز» دارد و هم «فرود».
تضادّ،«مایه تکامُل» است و «سرمایه تعامُل».
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------
اَلَست:روز ازل،روز نخست آفرینش
شَراشِر: نفس،تمامی تن،سراسر اندام شخص
پَی: دنبال،عقب
پاپَی: درپی،دنبال
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
