هر چه «نپاید» ،دلبستگی را «نشاید»!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 891)
هر چه «نپاید» ،دلبستگی را «نشاید»!
من در «کناره رویا» و «کرانه دریا»
حُباب هایی را دیدم به «بزرگی اندوه» و به حجم «غم های انبوه» .
ولی «زمینی نگَشت» و «زمانی نگذَشت»،
که «نسیمی نرم» و «شمیمی گرم» وزید
و آن «باب های رها» و «حُباب های هوا» را میراند.
بنابراین دانستم که در زندگی بشر نه «غم و اندوه» ماندگار است
و نه «شادی های انبوه».
نه «شادی های زمان می شاید» و نه «آبادی های زمین می پاید».
بنابراین دنیا نه «بایسته وابستگی» است و نه «شایسته دلبستگی» .
«سعدی فرزانه» و «شاعر جاودانه»
چه زیبا «گُفت» و دُرِّ این سخن را «سُفت»که:
«هر چه نپاید ،دلبستگی را نشاید»!
دلبستگی ها چون«حُباب،خالی» اند و چون «سراب،خیالی»!
نه «سراب،آب» دارد و نه «حُباب،باب»!
دل را باید به خدایی «بست» که بتوان از همه «رَست».
در تنهایی ها خدا «هر دم،همدم» است و در هر «راه»،«همراه»!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------
می شاید: شایسته ماندگاری است
باب: در،درِخانه،دروازه
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
