«مهارتِ گفت وگو» یا «شرارتِ های و هو»؟!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 904)
«مهارتِ گفت وگو» یا «شرارتِ های و هو»؟!
من ملّتی را دیدم که با «هَذیانِ خیالی» در «دورانِ خردسالی» مانده بودند.
این ملّت «سال های توبیخی را گذرانده» ،
ولی «سوال های تاریخی را نخوانده» است.
سال ها بل قرن ها «خدایگان» چون «دایگان» ،
این ملّت را ظاهراً «ارشاد»!! کرده اند،
امّا باطناً جلوی «رشد و رشادِ»آنان را گرفته اند!
هر گاه این «نوزادگان» خواسته اند چون «آزادگان» ،
«آزادانه ببالند» و «خردمندانه بسگالند»،
«با تشدید،سرکوب» و «با تهدید،مرعوب» شده اند!
هر یک از این مردم یک «سینه فریاد» دارند و یک «گنجینه استعداد»،
امّا نه «گوشی برای گفتن» می یابند و نه «هوشی برای شنُفتن».
حاکمی که تنها «زَر می جوید» و «زور می گوید»،
به جای «مهارتِ گفت وگو»،تنها«شرارتِ های و هو» دارد!
هر «شاهِ بدسگال» هر چند با «جاه و جلال»
اگر نتواند با شهروندانِ خود «رویاروی»،«زبانِ گفت و گوی»را بگشاید،
قطعاً «راهی جز زوال» و «چاهی جز وبال» در پیش روی ندارد!
او در دریای خشمِ ملّت نمی تواند «موجِ خروشانِ خفته»
و «اوجِ آتشفشانِ نهفته» را ببیند!
آن گاه «گوش را می گشاید»،که خشمِ ملّت،«هوش را می رباید»!
و دیگر نه از «تاک،نشان» می ماند و نه از «تاک نشان»!
#شفیعی_مطهر
------------------------------
هَذیان: بیهوده گویی در حالت بیماری یا خواب،پریشان گویی
توبیخ: نکوهش،سرزنش،نکوهیدن
سگالیدن: اندیشیدن، فکرکردن، رای زدن
تاک: درخت انگور،مُو
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
