«مَنِش» یا «تَنِش»؟!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 910)
«مَنِش» یا «تَنِش»؟!
من کسانی را «واقعاً ثروتمند» و «قاطعاً ورجاوَند» می دانم،
که نه تنها «گنجینه حکمت»،که «نقدینه نعمت» دارند،
نعمت هایی که آن ها را نه با «پول می توان خرید»
و نه با «تیول می شود سنجید»!
در مقابل برخی اشخاصِ «دون» و افرادِ «زبون»
به گونه ای «فقیر» و «حقیر»اند،
که تنها دارایی آنان «پولِ فراوان» است و «تُیولِ بی کران» !
بزرگی و بزرگواری نه «سودای اموال» است و نه به «ارضای امیال»،
بلکه به «درکِ زُلال» و «ترکِ امیال» است.
انسانِ بزرگ اگر بنازد،به «مَنِش» می نازد، نه به «من»
و اگر بتازد،به «تَنِش» می تازد،نه به «تن»!
خردمند با «ارزش های انسانی می بالد»
و از «لغزش های نفسانی می نالد»!
او «رشد و رشاد» و «رشادت و ارشاد» را
در «فضایل الهی» می بیند،نه در «رذایل تباهی»!
بکوشیم تا به انسانیت «بیَرزیم» و به انسان ها «مهر بوَرزیم»!
#شفیعی_مطهر
----------------------------------
مَنِش: خوی،سرشت،طبیعت،همت
تَنِش: فریب،درگیری
ورجاوند: بلندپایه، ارجمند، برازنده، نیرومند
تیول: ملک و آب و زمینی که در قدیم از طرف شاه به کسی واگذار می شد
دون: پست ،خسیس ،سفله ،فرومایه
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
