«مهر و آفرین» یا «نفرت و نفرین»؟!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 927)
«مهر و آفرین» یا «نفرت و نفرین»؟!
«هنرِ دوست داشتن» و همه را «نیک انگاشتن»،
نه تنها در دوست داشتنِ «دوستانِ صمیمی» و «یارانِ قدیمی» است،
بل که در مهرورزیدن نسبت به «مخالفانِ خویش» و «دشمنانِ بداندیش» است .
عشق، یعنی افشاندنِ بذرِ «مهر و آفرین» در سرزمینِ «نفرت و نفرین».
عشق یعنی به آتش کشیدن «جنگلِ دل» برای برافروختن «شمعِ یک محفل».
خورشید،«چشمه نور» است و «سرچشمه نار»،
نمی تواند که در«نار نسوزد» و «نور نیفروزد»!
انسان های بزرگ نیز نمی توانند ««نیَرزَند» و «مِهر نَوَرزَند».
انسان های «آزاده و هوشیار» و «بزرگ و بزرگوار» را
گویی از «گِلِ ایثار»آفریده اند و «دلِ همیشه بهار» دارند
«پیامِ رفتاری» و «کلامِ گفتاری» اینان به بشریّت این است:
«دریادلی» را از «دلِ دریا» «بجوی» نه از دلِ «جوی»!
#شفیعی_مطهر
------------------------------------
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
