«سنگِ جفا» و «فرهنگِ وفا»!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1041)
«سنگِ جفا» و «فرهنگِ وفا»!
من «کابوسِ سیاهِ تبر» را در «رویای سبزِ شجر» دیدم.
درخت سال ها با این «کابوس زیست» و با «افسوس گریست»؛
امّا باز هم کوشید تا دیگران را «با برگ و بارش ،رامش» بخشد
و «در سایه سارش، آرامش».
شمعی که «پیشه افروختن» را برگزیده،
قطعاً «اندیشه سوختن» را به جان خریده!
ریشه های درخت در «دلِ خاک» و «داخلِ خاشاک»،
«شیره نهان» را می مکند و ثمره اش را به «عشیره انسان» می بخشند.
درخت ،«پرتابِ سنگ» و «عذابِ خدنگ» را صبورانه برمی تابد،
امّا بر سر «طالبانِ نگران» و «ضاربانِ نامهربان»،
«بَرِ شیرین» و «ثمرِ نوشین» می افکند.
بیاییم «صبوری» و «غیوری» را از درخت بیاموزیم.
در راهِ روشنگری «سنگِ جفا» را با «فرهنگِ وفا» پاسخ دهیم
و چون «مهر» بر سینه «سپهر» «بدرخشیم»
و «دوست و دشمن» را در هر «کوی و برزن» ،
«نور و نوا بخشیم»!
حافظ چه زیبا «سرود»،آنجا که «فرمود»:
منم که شُهره شَهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافری است رنجیدن
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------------
کابوس: حالت اختناق و سنگینی که گاهی در خواب به انسان دست می دهد،بختک
شجر :درخت
رامش: آرامش،آسودگی،فراغ و سکون
افروختن: روشن کردن،درخشیدن
خدنگ: تیر راست و بلند
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
