«قناعت» و «سعادت»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1088)
«قناعت» و «سعادت»
خوشبختی،احساسِ «کفایت به داشته ها» است،نه «رضایت به انباشته ها».
«داشته های بسیار» و «انباشته های تلنبار»،
برای هیچ «بشر»،«چه خیر و چه شر»،
«بی نهایت» و بی نیاز از «شکایت» نیست.
هر کس هر چه «دارد»،«می انبارد»
و باز «دستِ طلب» و «پای تَعَب» دراز می کند
و باز بیشتر «می خواهد»،هر چند از عزّت و آبرو «بکاهد»!
دنیا چون «آبِ شور» است و «سرابِ سرور» .
انسان هر چه بیشتر «بنوشد» و در کسب آن «بکوشد»،
باز «تِشنه تر» و برای جگر،«دِشنه تر» می شود!
بنابراین انسان برای «تحمُّلِ سختی» و «احساسِ خوشبختی» در زندگی
گزیری ندارد جز این که ضمنِ «تلاش» برای کسبِ «معاش»،
به هر چه دارد «قناعت» کند، تا احساسِ «سعادت» کند!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------------
کفایت: بس کردن، بس بودن، کافی بودن
تلنبار: هر چیز زیاد که روی هم ریخته و انبار شود
تَعَب: رنج،سختی،ماندگی،خستگی،ضدّ راحت
دِشنه: خنجر،کارد تیز و برنده و نوک تیز
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
