«آتشِ تباهی» و «عطشِ آگاهی»1219
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1219)
«آتشِ تباهی» و «عطشِ آگاهی»
هر انسانِ «آگاه» در هر «پگاه»
«باید» و «شاید»،
در هر «جمعِ پریشان» چون «شمعِ فروزان» «بدرخشد»
و شب های «تیره و تار» را «نور و نار» «بخشد».
اهالی «قلم» باید در هر شبِ سیاهِ «ستم»،
چون مهتاب «بتابند» و شب زدگان را «دریابند».
اگر شهری «ویران» با مردمی «نادان»،
در «آتشِ تباهی» و در «عطشِ آگاهی» می سوزند،
این «روشنگران آگاه» اند که مسئول اند،نه «بی خبران بی پناه».
آنان که نمی دانند در «جهلِ مُرکَّب»اند و اسیر «ابوجهلِ شب» .
نه «راهی برای نجات» دارند و نه «پناهی برای حیات».
«گناه نادانی» و «گواه ناتوانیِ»اینان
بر گردن روشنفکرانی است که «یاری را می دانند» و «یاوری را می توانند»!
امّا سر در «لاکِ پلیدی» و «مَغاک نومیدی» «فروبُرده اند»
و گویی از هر گونه «صلاح» و «اصلاح» «سَرخورده اند»!
#شفیعی_مطهر
--------------------------------
شاید: شایسته است
مَغاک: گودال ،جای گود
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
