«شمعِ دل» در «جمعِ محفل» 1270
يكشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۸، ۰۶:۱۱ ق.ظ
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1270)
«شمعِ دل» در «جمعِ محفل»
هر «شمعی می سوزد»،«جمعی را می افروزد»!
هر شمع، «پروانه ای عاشق»دارد که چون «دیوانه ای شایق»،
عاشقانه گِردِ «یار، پرواز» می کند و با «دلدار،راز»می گوید.
امّا آن گاه که «شمعِ دل» در «جمعِ محفل»روشنگری می کند،
نه تنها از «درد»،که از «طرد» نیز می سوزد!
زیرا آنان که باید «بفهمند»،در «وهم اند»!
چه سخت است که «سخنی آتشین» و «گُلخنی حزین»،
نه تنها «زبانت»،که «جانت» را نیز بسوزد،
ولی نه «گوشی بیابد» و نه «هوشی آن را دریابد»!
#شفیعی_مطهر
----------------------------------
افروختن: روشن کردن، درخشان شدن
شایق: راغب،مشتاق
طرد: راندن، دورکردن کسی از نزد خود
گُلخن: آتشخانه،تون،آتشخانه حمام
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
