«دهان باز» و «زبان دراز»1296
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1296)
«دهان باز» و «زبان دراز»
اگر هر کس به «اندازۀ خوانشِ خویش» و «بازۀ دانشِ بیش» ،
«سخن می گفت»،هیچ کس «برنمی آشفت»!
اگر نادان «دم فرومی بست» و بر جای خود «می نشست»،
«سکوتی سنگین» و «ثبوتی ثمین»،
بر «پهنای زمین» و «درازای زمان» سایه می افکند!
ولی افسوس آنان که «اذهانی بسته» و «راژمانی ازهم گسسته» دارند،
«دهانی باز» و «زبانی دراز» دارند!
«صنوبر» چون «بر» ندارد،
تا «از خاک سربرمی کشد» ، «بر افلاک پرمی کشد»؛
اما درختان میوه دار هر چه «ثمر، بیش دارند»،بیشتر «سر در پیش می آرند»!
آنان که «کمتر می دانند»،«بیشتر سخن می رانند»!
نادان اگر به جای «دانۀ یاقوت»،«دُردانۀ سکوت» را برگزیند،
این «عادت» برایش بهترین «سعادت» است!
فاجعۀ پُرگویی نادان آن گاه بیشتر «جانسوز» و «لب دوز» می شود،
که چون «ملیکۀ وِرّاج» بر «اریکۀ عاج» بنشیند!
از آن پس هیچ «نقّاد بصیر» و «وقّاد خبیر»،
نه «جُرات» دارد و نه «جسارت»،
که «بیان اراجیفِ پریشان» و «سخنان سخیفِ ایشان» را نقد کند.
چه زیبا سرود آن «حکیمِ سرافراز»،«سعدی شیراز»:
«هر عیب که سلطان بپسندد هنر است»!
#شفیعی_مطهر
------------------------------------
بازه: فاصله، پهنای کوچه
خوانش: خواندن،مطالعه
ثبوت: استوارشدن، پایداری، برجای ماندن
ثمین: گرانبها، پربها، پرقیمت، قیمتی
ملیکه: پادشاه
وراج: پرحرف، پرگو، بیهوده گو
اریکۀ : سریر، سریر مزین و فاخر، تخت، تخت پادشاهی، اورنگ
عاج: دندان فیل که سخت و سفید است و درازای تا دو متر می رسد
وقّاد: بسیار روشن،تیزهوش،روشن خاطر
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
