«مَعبرِ شک» و «گذرِ مِحَک» .فرگرد1418
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1418)
«مَعبرِ شک» و «گذرِ مِحَک»
«اشتیاق به یقین» بارزترین «اخلاقِ متّقین» است.
ولی هیچ یقینی پیش از عبور از «گذرگاهِ اثبات» به «قرارگاهِ ثبات» نمی رسد.
یقینی «دارای ارزش» و «مبرّای از لغزش» است،
که از «معبرِ شک» و «گذرِ مِحَک» عبور کرده باشد.
آنان که بدون «عبور از این معبر» و «گذر از این رهگذر»
می پندارند به «یقین» و «اصل دین» رسیده اند،
در حقیقت به جای «وفاقِ حَزم» به «باتلاقِ جَزم» فروافتاده اند!
اینان در «ذهنِ خالی»،«خدایی خیالی» ساخته اند،
که چون هیچ «نشانۀ سگالی» و «پشتوانۀ استدلالی» ندارد،
از ارائۀ هر گونه «دلیل»،«علیل» اند.
در درون به جای «برهانی جسّاس»،«انبانی از احساس» دارند.
«خویی خردستیز» دارند و «آژویی منطق گریز».
از «گفت وگو می پرهیزند» و به «هیاهو برمی خیزند».
آنان که «ارزش ایمنی را از ایمان» می طلبند،
از «یورش اهریمنی در امان»اند،
البته «ایمان پس از شک» و «امان پس از مِحَک»!
#شفیعی_مطهر
--------------------------------------
معبر: محل عبور، گذر؛ گذرگاه
مِحَک: سنگ زر، سنگی که با آن عیار طلا را می آزمایند، آزمایش .
وفاق: سازگاری ،همکاری با یکدیگر
حزم: هوشیاری،آگاهی،دوراندیشی
جزم: بریدن، استوارساختن امری ،قطع کردن
سگال:فکر،اندیشه
جسّاس: جستجوگر،بسیار تجسُّس کننده
آژو: کوشش، همت، غیرت(واژه اوستایی)
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
