«بنده» یا «نماینده»؟.فرگرد1434
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1434)
«بنده» یا «نماینده»؟
خودکامه در «اوج طغیان و تباهی» و بر «موج گُمان واهی»،
می کوشد تا خدا را به «دام اندازد» و «استخدام سازد».
او خود را نه تنها «سایه» که «همسایه» خدا می نامد.
بنابراین او برای خدا نه تنها «سخنگوی ویژه» ،که «بازوی آویژه» است.
او تنها حقِّ شهروندان را «ابراز پرستش» می داند،نه «جواز پرسش»!
در حالی که خدا، «خدای ناس» است نه «هُدای خنّاس».
در «پیشگاه رب» و «نگاه مذهب»،
تنها ارادۀ «توده» است که «ستوده» است.
«صدای صادق» و «ندای خالق»،
از «نای خلق» شنیده می شود نه از «مدّعای دلق».
خداوند نه با «زبان زر و زور» سخن می گوید و نه از «دهان تزویر».
او «خدای سپهر» است و با «ندای مهر» سخن می گوید.
خدا در زمین «بنده» دارد، نه «نماینده».
هر انسان در «زمین» برای خدا «جانشین» است.
او می تواند بدون «واسطه» با خدای خویش «رابطه» داشته باشد.
سرانجام، هر «خودکامۀ دون» در «جامۀ جنون»،
«بی رحمانه خون می ریزد»،تا ناگزیر «ذلیلانه بگریزد» !
#شفیعی_مطهر
-------------------------------
آویژه: ویژه ، خالص ، معشوق ، یار یا دوست نزدیک
هُدا: رستگاری ، راهنمایی
خنّاس: شیطان،اهریمن
دلق: خرقه؛ پوستین؛ جامۀ درویشی؛ لباس ژنده و مرقع که درویشان به تن می‌کنند
تزویر: مکر کردن ، فریب دادن
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
