«یار و «دیار»فرگرد 2167

هر پگاه نو با یک نگاه نو

گزین‌گویه‌های مطهر

«یار و «دیار»/فرگرد 2167

☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸

آن گاه که انسان،«بشکوه و شاد» و از هر «غم،آزاد» است،

بیش از تعدادِ «تارهای مو» و «تبارهای گیسو»،

«یارِ شفیق» و «دوستدارِ رفیق» دارد؛

ولی چون اندوهی «دل را آزُرد» و «محفل را افسُرد»،

انگار از «آغاز» و «دیرباز»،

در همۀ «دیار» حتّی یک «یار» نداشته و ندارد.

بیاییم در هر «حال» این «امر مُحال» را درهم بشکنیم، که:

این دغل دوستان که می‌بینی

مگسان‌اند گرد شیرینی

ارزش دوست نه به «زیبایی پوست» و نه به «دارایی اوست»؛

بلکه به «صفای جان» و «صافی روان» است.

دوست می‌تواند «بهترین یاور» و «برترین برادر» باشد.

شفیعی مطهر

☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸

مُحال: ناشدنی،بیهوده