#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(335)
« آفرینش تغییر » یا « گزینش تقدیر »؟!!
من تو را دیدم ،
ولی تو آنی نبودی که فکرش را می کردم؛
زیرا تو باعث شدی من آنی شوم
که فکرش را هم نمی کردم .
ما برای « آفرینش تغییر » آمده ایم،
نه بر ای « گزینش تقدیر »!!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
اشک
#شفیعی_مطهر
از آن زیبا ترین شعرم
وز آن سوزان ترین عشقم
و سوزنده ترین حرفم
گدازنده ترین دردم
و از بالاترین پرواز شوقم
و از نازک ترین احساس و ذوقم
و از خالص ترین "گفتن"
و از صادق ترین "لبخند"
همه در کوره سرخ دلم
آمیخته با جان
و از تقطیر دل
در قطره ای گرم و لطیف و پاک
نامش "اشک "
از پشت نگاهی گنگ
بر سیمای زرد من فرو غلتید !
-----------------------------------------
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(334)
« سمند قدرت » با « کمند نظارت »
من « سَمَند قدرت » بدون « کمند نظارت » را دیدم ،
که « افسار گسیخته » و « مهارآویخته »،
« خودباخته » و « خویش ناشناخته »،
به سوی « حصار انحصار » و « دار اقتدار » « می تازد »
و خود و همه قلمروی مدیریت خویش را نابود « می سازد »!
هیچ « انسان پرهیزگار » و « شهروند حق مدار »
آن قدر« خودساخته» و « دل پرداخته » نیست،
که در عرصه اجتماع به « حصار اقتدار دست یابد »
و به سوی « انحصار ماندگار نشتابد »!
بنابراین در اداره هر جامعه ، « آسایش انسانی »
در گروی « پایش همگانی » است!
در مدیریت « شهر آزاد » و « شهروند شاد »،
تنها « راه تداوُم » ، « نظارت مردُم » است!
« میز قدرت » باید زیر « مِهمیز نظارت » باشد!
#شفیعی_مطهر
--------------------------------------
سَمَند : اسب،اسب زردرنگ
کمند : ریسمانی محکم که بر گردن و کمر دشمن یا جانور اندازند و وی را به بند درآورند
مهار :عنان ،افسار،چوبی که در پره بینی شتر کنند و ریسمانی بر آن بندند
آویخته: فروهشتن،رهاکردن،پایین انداختن،(مهارآویخته:افسار رهاشده)
پرداختن: اداکردن،جلادادن،صیقل دادن ،زنگ بردن،مرتب کردن،آراستن،کامل کردن
پایش : نظارت
مِهمیز :مهار، آلتی فلزی که بر پاشنه چکمه وصل کنند و به وسیله آن اسب را به حرکت و جست و خیزدرآورند
---------------------------------------
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(333)
از « اریکه غرور » تا « باریکه گور »
من یک ماهی « خودشیفته » و « دل فریفته » را دیدم
که برای فرار از « موج » و قرار بر « اوج »،
همه اعتماد خود را بر « هلال قُلّاب ریخت »
و بر « چنگال عقاب آویخت ».
او هوس داشت تا بر ماهیان « بخروشد» و بر دیگران « فخر فروشد».
بدین سان به امید « سودِ سودا» ،« خطِّ خطا »را « پیمود»
و به جای « دُرِّ دریا »،« بال بلا» را « آزمود»!
« آرزوی برتری جویی » و « خوی پرهیاهویی »،
نه تنها این « ماهی خوش خیال »،که هر « انسان بدسگال » را نیز
از « اریکه غرور » به « باریکه گور »می کشاند!
زنهار انسان ها را « حقیر نشماریم »
و به ورطه « تحقیر نسپاریم »!
#شفیعی_مطهر
------------------------------------
سودا : دادوستد ،خرید و فروش، معامله
بدسگال: بداندیش، بدفکر
اریکه: تخت،سریر
ورطه :زمین پست، هلاکت، چاه، مهلکه
------------------------------------------
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
