عاشورا خط سبز عزت و آزادگی
عاشورا خط سبز عزت و آزادگی
در کرببلا غم از زمین می جوشد خون گریه ماتم از زمـــین می جوشد
از زخم کبود عشق در هرم کویر هفتاد و دو زمزم از زمین می جوشد
عاشورا قله ای است بلند و شکوهمند که
قرن هاست پیروز و سرفراز بر بلندای تاریخ بشر ایستاده و سرود پویایی و
پایایی را در گوش زمان زمزمه می کند. از این قله رفیع رفعت دو خط موازی تا
دامنه قیامت کشیده اند:
یکی خط سبز عزت و دیگری خط سرخ شهادت .
زیست طیبه هر مسلمان موحد بر روی یکی از این دو خط استمرار دارد ، یعنی اگر می تواند در خط سبز عزت می زید و گر نه در خط سرخ شهادت می میرد ....و راه سومی ندارد.
در این دو خط سبز و سرخ - عزت و شهادت - نه رنگی از ریا دیده می شود و نه زنگاری از جفا . در زیست طیبه نه تعلق به ناسوت راه دارد و نه تملق به طاغوت.
تکلف گر نباشد خوش توان زیست تملق گر نباشد خوش توان مرد
انسان های عاشورایی نه زر و زور را برمی تابند و نه به سوی تزویر می شتابند. از این می گریزند و با آن می ستیزند.
اینان تا شور حسینی در سر و شعور حسینی را در دل دارند، این شعار حسینی را بر لب دارند:
تا می توان در خاک و خون خفت چون می توان خواری پذیرفت؟
یا زنـــــدگی با فــــخر و عـــــزت یا مــــرگ با عـــــز شــــــهادت
تا می توان با ســــادگی مـــــرد کی می توان شــرمندگی برد؟
آزاد مردان جبهه عاشورا و آزاد زنان حماسه کربلا در خشنودی معبود هر جفایی را جمیل می بینند و هر تلخی را تجلیل .
حضرت زینب (س) در پاسخ یزید در تحلیل واقعه عاشورا می فرماید:
« ما رایت الا جمیلا » .
منطق حال و زبان قال این شیرزنان و شیرمردان حسینی این است:
گر شب پره خونم از گلـــو می ریـــزد هر صبح شکوه شب فرو می ریزد
تا منطق تو زور و زبان شمشیر است خون از من و از تو آبـــــرو می ریزد
.... و اکنون در شامگاهان عظیم ترین و طولانی ترین روز تاریخ - عاشورای حسینی - زمین بر آسمان می نازد و با نمایش شکوه این حماسه سر بر می افرازد و بانگ می زند و این فریاد را سر می دهد:
نکوتر بتاب امشــب ای روی مــاه که روشن کنی روی این بزمگاه
بسا شمع رخشـــــنده تابــــــناک زبادخــوادث فـــــرو مـــــــرده پاک
بتاب ای مه امشب که افلاکـــیان ببیـــنند جانبــازی خــــــــاکــــیان
.. ما با دلی پرخون و رویی گلگون ضمن تسلیت این واقعه جانگداز عالم بشری به همه آزادگان زمین و حقجویان زمان ،موفقیت روز افزون همگان را در پویش راه عزت و کرامت حسینی را از درگاه خداوند متعال مسئلت داریم و با پیامی کوتاه و تکان دهنده از سرور شهیدان (ع) سخن را به پایان می رسانیم:
النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیَا، والدِّینُ لَعقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ، فَإذا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ.
مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقۀ زبان‌شان است، تا زمانی که آسایش‌شان برقرار باشد، گرد آن می‌چرخند و آن‌گاه که با آزمایش غربال شوند، دینداران اندک خواهند بود. (بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۳۸۳)
باید به پا خاست و راه این رهرو راستین را ادامه داد. حسین زیستن با عزت می خواهد ، نه گریستن با ذلت !
.
تصور کنید در جبهه کسی برای رسیدن به هدف ایثار کند و روی مین برود تا افراد دیگر از آن جا
عبور کنند و به مقصد برسند؛ ولی بعد از شهادت او آن ها به جای این که راه را ادامه دهند، تا به
هدف برسند، بنشینند و فقط برای او گریه کنند!!
