امام حسین(ع) و کار فرهنگی
شاید برخی بر این
پندار باشند که قیام آگاهانه و شهادت مظلومانه امام حسین(ع) را هرگونه
تحلیل کنیم، قطعا نمی تواند یک توجیه فرهنگی داشته باشد! در حالی که همین
حرکت به ظاهر خشونت آمیز دقیقا رنگی ستم ستیز و مهرآمیز داشته و مصداق اتم
زمینه سازی برای کارهای فرهنگی است.
حضرت امام حسین(ع) در بیانی نیایش گونه به درگاه خداوند عرض می کند:
« اللهم انک تعلم انه لم یکن الذی کان منافسه فی سلطان و لاالتماس شی من فضول الحطام ، ولکن....لنظهر الاصلاح فی بلادک ».
« خدایا! تو می دانی که این
قیام و اقدام، اقتدارگرایانه و یغماگرانه نبوده و نیست ، بل که بدان منظور
است که در جامعه اصلاحات صورت گرفته و ظهور یابد.»
(تحف العقول، بخش سخنان امام حسین علیه السلام)
و در بیان دیگری هم در گفت وگوی با محمد حنفیه ، با تاکید بر نفی خشونت باری و شرارت آمیزی حرکت ، اقدام خویش را اصلاح طالبانه توصیف کرده ، می فرماید:
«...لطلب الاصلاح فی امه جدی» (همان)
امام حسین (ع) هم وقتی فراخوان وسیع مردم کوفه را مبنی بر حمایت از خود دیدند، با تمام قوا به پا خاستند ، ولی این مردم عهدشکن بودند که با بی وفایی باعث شهادت ایشان و یاران باوفایشان شدند.
